Υπάρχουν κάποιες στιγμές που ΠΡΕΠΕΙ να γράψεις κάτι αλλά πλημμυρίζεσαι από τόσα συναισθήματα, εικόνες, αναμνήσεις και δε μπορείς να βάλεις μια σειρά στις σκέψεις σου και να αποφασίσεις τι θα γράψεις…
Η πρώτη μας επαφή όταν ακολούθησε την Πανελλήνια στην Ηγουμενίτσα, μαζί με τη Βίκυ, πάντα χαμογελαστός σα μικρό παιδί που πήγαινε στην παιδική χαρά… Η διάθεσή του δε χάλασε ούτε με την κατσάδα που έφαγε γιατί ταξίδεψε εκτός πορείας, στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα με το μαγιό, με ευχαρίστησε μάλιστα που η κατσάδα μου ήταν ευγενική, τονίζοντας το δίκιο που είχα. Αυτός ήταν ο Ανδρέας…
Ακόμα και το ατύχημα που είχε με τη μηχανή της δουλειάς, δεν τον εμπόδισε να δώσει το παρών στα εγκαίνια της λέσχης μας με το ΠΙ!!!! «Δε θα μπορούσα να χάσω τα εγκαίνια του σπιτιού μας Αλέξανδρε»!!! μου είπε χαμογελώντας με το γνωστό του ύφος πίσω από τα γυαλιά…
Ακολούθησαν και άλλες εξορμήσεις αλλά αυτή που συζητούσε και περίμενε πως και πως ήταν η ΙΤΤ 2023, στο Ελατοχώρι Πιερίας. Ήταν από τους πρώτους που δήλωσαν, μου έκανε ότι ερωτήσεις μπορείτε να φανταστείτε, για τα δωμάτια, τις διαδρομές, πως θα χωριστούν τα γκρουπ κλπ.
Τετάρτη στο κλαμπ, πριν την ΙΤΤ, δέχομαι ένα τηλεφώνημα από τη γυναίκα του «Έλα Αλέξανδρε, τελικά δε θα μπορέσουμε να έρθουμε στην ΙΤΤ, ο Ανδρέας έβαζε σήμερα τις βαλίτσες και πήγε μια δοκιμή τη μηχανή γύρω από το σπίτι, έπεσε και χτύπησε το κεφάλι του στο πεζοδρόμιο, δυστυχώς δε φορούσε κράνος». Ακολούθησαν κάποια δευτερόλεπτα σιωπής γιατί δε μπορούσα να συνειδητοποιήσω αυτό που άκουσα, ευχήθηκα περαστικά και ότι είμαστε δίπλα σε ότι χρειαστούν. Ο Ανδρέας έπεσε σε κώμα για πολύ καιρό, τελευταία έδωσε κάποια σημάδια ανάκαμψης αλλά…
Το φιλαράκι μας, ο αδελφός μας Andreas Synesios από την Κυριακή 30/08/23, δεν είναι δυστυχώς πλέον στην παρέα μας. Θα συνεχίσει τις βόλτες του με όλα τα άλλα αδέλφια εκεί ψηλά φωνάζοντας πιστεύω σε όλους εμάς ¨ΚΡΑΝΟΣ ΠΑΙΔΙΑ, ΚΡΑΝΟΣ».
Δυστυχώς όπως συνηθίζω να λέω, κανείς δεν ξέρει πότε θα σβήσει το καντηλάκι του, το μόνο που έχω να πω είναι ΚΡΙΜΑ, δύναμη στη Βίκυ και στην υπόλοιπη οικογένειά του και θα τον θυμόμαστε πάντα ανήσυχο και χαμογελαστό…
Ο πρόεδρος
Αλέξανδρος Κολιάτσης
Ένα πολύ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλα τα παιδιά που παρά την αφόρητη ζέστη, συνόδευσαν τον αδελφό μας Andreas Synesios στο τελευταίο του ταξίδι.
Το ” Μια παρέα , μια οικογένεια” δεν είναι σλόγκαν αλλά τρόπος ζωής.
Να μας προσέχεις από κει ψηλά αδελφέ και….Βίκυ κουράγιο και δύναμη